یکی از زیبا ترین دیالوگهای نمایشنامه هملت
این چند پند را بخاطر بسپار:
افکار خود را نسنجیده بر زبان میاور و هیچ فکر نسنجیده ای
را عملی مکن. گشاده رو و خوش مشرب باش ولی هر گزقدر
خودت را پست مکن. آن عده از دوستان خودرا که در دوستی
آزموده و نیکو یافته ای با پنجه های فولادین نگاهداری کن
ولی هر تازه وارد ناآزموده ای را به دوستی مگزین،و اسرار
خود را برایش فاش مکن تا شرافتت لکه دار نشود. از داخل
شدن به جنگ و نزاع بر حذر باش ولی وقتی که داخل شدی
کاری بکن که مخالف تو از تو بهراسد. گوش خود را برای
برای شنیدن سخنان همه کس باز کن ولی فقط با عده کم و
برگزیده ای دهان بسخن بگشا. اظهارات و عقاید همه کس
را بشنو ولی قضاوت خود را محفوظ بدار. لباس تو موافق
سرمایه ات آبرومند باشد ولی عاری از تجمل و جلفی باشد
زیرا لباس غالبا روحیات شخص را نشان می دهد. همچنین
نه قرض بکن و نه قرض بده زیرا قرض غالبا هم خودش
از میان می رود و هم دوستی را از میان می برد و اساسا
مقرون به صرفه نیست. بالا تر ازهمه اینها، خودت را هرگز
فریب مده و نسبت به شخص خودت منصف باش.
+ نوشته شده در جمعه بیست و نهم اردیبهشت ۱۳۸۵ ساعت 11:34 توسط آواژیک
|
من آن خزان زده برگم که باغبان طبیعت برون فکنده مرا ز گلشن خویش به جرم چهره ی زردم