هیچ از یاد نمی رود

نه هرگز فراموش نمی شود

خاطرت

   خاطره ات

    خاطر خواهیت

و من در هست و نیست

                   خواب و خیسی گونه هایم

  خود را همسفر ثانیه هایی کرده ام

                 که به دور دست و گذشته می روند

و با خود می گویم

          اگر کوبه ی دلم را عشق بکوبد

          از خوف آنچه بر تو رفت

                      در را برویش نخواهم گشود

راستی

     وقتی که مائیم و حسرتهای فراوان

و آرزوهای بر باد رفته

بی شک

         مرگ

                موهبتی است ارزنده

                   آه اگر در زند