...
آفتاب هيچكس تا صبح نتابيد اما چه بسيار كسان بودند كه در همه ي اعصارچون آفتاب
درخشيدند اگرچه يك عمر سوختند.
+ نوشته شده در شنبه یازدهم خرداد ۱۳۸۷ ساعت 7:39 توسط آواژیک
|
آواژیک
واگویه های من با خودم
من آن خزان زده برگم که باغبان طبیعت برون فکنده مرا ز گلشن خویش به جرم چهره ی زردم
نوشتههای پیشین
- اسفند ۱۳۹۰
- مهر ۱۳۹۰
- شهریور ۱۳۸۹
- خرداد ۱۳۸۹
- اردیبهشت ۱۳۸۹
- بهمن ۱۳۸۸
- آذر ۱۳۸۸
- آبان ۱۳۸۸
- مهر ۱۳۸۸
- شهریور ۱۳۸۸
- مرداد ۱۳۸۸
- تیر ۱۳۸۸
- خرداد ۱۳۸۸
- اردیبهشت ۱۳۸۸
- فروردین ۱۳۸۸
- اسفند ۱۳۸۷
- بهمن ۱۳۸۷
- دی ۱۳۸۷
- آبان ۱۳۸۷
- مهر ۱۳۸۷
- شهریور ۱۳۸۷
- مرداد ۱۳۸۷
- تیر ۱۳۸۷
- خرداد ۱۳۸۷
- اردیبهشت ۱۳۸۷
- فروردین ۱۳۸۷
- بهمن ۱۳۸۶
- آذر ۱۳۸۶
- مرداد ۱۳۸۶
- تیر ۱۳۸۶
- شهریور ۱۳۸۵
- اردیبهشت ۱۳۸۵
- فروردین ۱۳۸۵
- اسفند ۱۳۸۴
- بهمن ۱۳۸۴