کاش
سكوت و بهت همه ي وجودم را فرا گرفته است.
خسته از غم هاي بي شمار آدمي.
كاش لختي چشمانم را بر هم نهم و اين همه اندوه را
فراموش كنم...
+ نوشته شده در سه شنبه هجدهم فروردین ۱۳۸۸ ساعت 21:53 توسط آواژیک
|
من آن خزان زده برگم که باغبان طبیعت برون فکنده مرا ز گلشن خویش به جرم چهره ی زردم